Co pisano o konopiach 120 lat temu? Cytujemy najważniejszą encyklopedię w Polsce z przełomu wieku 19 i 20

Co na temat konopi czytamy w 8 tomie Encyklopedii Powszechnej Olgelbranda:

KONOPIE  twór najwięcej używany przez Murzynów zowie się elmogen, u Arabów elawamese, zwykle pomieszany z ciałami, wzbudzającemi popęd płciowy, u Turków madżun; skład chemiczny K. mało jest w znany, wyciąg alkoholowy K. nazywa się kanna bing lub haszyszyną, a za pierwiastek działający uważa się zawarty w nim olejek lotny i żywice.

Działanie haszyszu jest różne, stosownie do użytej ilości i kompleksji człowieka; na Europejczyków działa słabiej, niż na narody wschodnie, gdzie wywiera wpływ z początku rozweselający i wzmacniający, przy większej ilości wprawia we wściekłość, albo też w obezwładnienie, dłuższe użycie sprowadza często obląkanie.

Według podania, w czasie wojen krzyżowych Saraceni mieli wpadač do obozu chrześcijańskiego upojeni haszyszem; zwano ich aszyszynami, stąd miała pójść nazwa asasynów. Można przyjąć, że obecnie około 200 miljonów ludzi używa K. jako środka upajającego.

Z nasion K. w Europie przez wyciskanie otrzymuje się olej konopny, zielono-żółty, mętny, następnie żółkniejący; e. wt. 0,927, krzepnie przy-28°C. Używa się do palenia, wszakże silnie kopci, więcej używa się do wyrobu szarego mydła i smoły, często fałszują nim olej rzepakowy. 

Nasiona (siemię konopne) zawierają obok oleju dużo białka, używają się na pokarm dla ptaków; w krajach północnych jedzą nasiona prażone, które były też polecane na surogat kawy. W medycynie przyrządza się z nich emulsje: używają się też na okłady i w odwarach do lewatyw.