GrowER radzi: Co zrobić, aby nasze rośliny zachowywały się jak Ferrari a nie mały fiat?

W XIX wieku niemiecki naukowiec sformułował coś co świat nazwał prawem minimum Liebiga. Nie był nim jednak Justus von Liebig, od którego nazwiska nazwano to prawo. Tym naukowcem był Carl Sprengel.

W tej historii jest również polski akcent. Sprengel zainspirował się teoriami Polaka - swojego studenta, Felicjana Sypniewskiego herbu Odrowąż (pochodzącego z wielkopolski naturalisty, botanika, entomologa, malakologa, algologa i filozofa).

Carl Sprengel pochodził z Hanoweru i był wszechstronnie wykształcony. Propagował nowatorskie podejście do agrokultury. Założył Landbau-Academie zu Regenwalde gdzie jednym z jego studentów był wcześniej wymieniany Felicjan Sypniewski. Dzięki jego teoriom powstała teoria minimum chemii agrarnej znana dzisiaj jako prawo minimum Liebiga która mówi że wzrost roślin jest ograniczony do ilości niezbędnych substancji w ich najniższym stężeniu na danym terenie. Liebig potwierdził tą teorię i spopularyzował ją na świecie ,dlatego jemu mylnie przypisuje się jej autorstwo.

Definicja

z Wikipedia:

Prawo minimum Liebiga – jedno z podstawowych praw ekologii klasycznej, mówiące, że czynnik, którego jest najmniej (jest w minimum) działa ograniczająco na organizm, bądź całą populację. Zasada ta, jako "teoria minimum", została sformułowana przez nieznanego wówczas Carla Sprengela i dopiero po jej sprawdzeniu i ponownym opublikowaniu przez Liebiga w 1841 roku została spopularyzowana na całym świecie, będąc błędnie przypisywana Liebigowi.

Z czasem udowodniono, że prawo minimum odnosi się także do innych organizmów żywych i ma zastosowanie ogólnoprzyrodnicze. Rozwinięciem tego prawa jest zasada tolerancji ekologicznej Shelforda.

Wizualizacja

Beczka Liebiga jest rodzajem wizualizacji tego prawa zaproponowanym przez Sprengela. Pojemność beczki jest ograniczana długością najkrótszej klepki, analogicznie do rozwoju organizmu, który jest ograniczany czynnikiem, którego jest najmniej.

Źródło Researchgate

Jak to wykorzystać?

Najważniejsze w zrozumieniu powyższego jest to, że nie wystarczy wlać do donicy lub zbiornika (w przypadku hydro i aeroponiki) wszystkiego ile się da, tylko aby zbalansowaną mieszankę nawozów podawać przez cały czas życia rośliny (a potrzeby jak wiemy zmieniają się pomiędzy fazami: wegetatywną, indukcją kwitnienia oraz kwitnieniem). Ja stosuje to u siebie od 3 upraw z powodzeniem przy dużo większym stężeniu nawozów niż to które uważa się za odpowiednie (czasem 3500-4000 ppm podczas karmienia i 1000-1200 ppm podczas lania “wody” ;) ). Ważne, żeby pamiętać o tym, że aby roślina skorzystała z tego w sposób odpowiedni i nie zaczęła się palić należy dostarczyć innych wpływowych czynników:

• dużo większej ilości PAR - więcej światła (jeśli kogoś interesują informacje o świetle, spektrum oraz poszczególnych barwach - niedługo cykl poświęcony tylko tym zagadnieniom)
• Wysokiemu i stałemu poziomowi CO2 - przynajmniej 1000 do nawet 2000ppm jeżeli ktoś potrafi zapewnić takie warunki oraz bezpieczeństwo sobie podczas przebywania w takich warunkach. Zdrowie mamy tylko jedno :)

Źródło: https://newscenter.lbl.gov/2012/10/17/elevated-indoor-carbon-dioxide-impairs-decision-making-performance/

• Bardzo duży obieg powietrza który poprawia transpirację i pomaga szybko pozyskać dużo większą ilość nawozów
• odpowiedni poziom VPD (o tym w następnym artykule :) )